Şu Bizim Taşlı Dünyamız

ÅžU BÄ°ZÄ°M TAÅž'LI DÜNYAMIZ

Ahmetlerli misin? Senin de kaderin "taş"tan yazılmıştır..."

Mustafa KOÇ

DoÄŸduÄŸunuz yer kaderinizdir. Ahmetler, taşın başında bir yer. Ben de iÅŸte bu taşın başındaki Ahmetler’de bir taÅŸ evde doÄŸmuÅŸum.

Ahmetler'i tanıtırken, GüÄŸlen Dağını, Ketirleri, Torosların taÅŸlı yamaçlarındaki büyük kaya tepelerin üstünü göstererek; biraz da gururla; “Ä°ÅŸte ÅŸu taşın başında yaşıyoruz” deriz ÇoÄŸumuzun çocukluÄŸu da iÅŸte bu taÅŸların, kayaların arasında geçti.

“Taşın başı” deyimi, bilenlere biraz da yokluÄŸu, yoksulluÄŸu ve çaresizliÄŸi anlatır. Zaten bizim buralarda “açlık çekmenin” adı da “taÅŸ gevmek”tir. TaÅŸlı yollarda yürüdük, taÅŸlı sokaklarda oynadık. En kolay oyun aracımız bile taÅŸtandı. ÜçtaÅŸ, beÅŸtaÅŸ, dokuztaÅŸ oynamayı bilmeyen yoktu. Uzakça bir yere yassı bir taÅŸ diker, buna “kale” derdik; kale taşını da elimize aldığımız küçük taÅŸlarla yıkma yarışı yapar, geceleri Issı TaÅŸ oynardık. Hiçbir ÅŸey bulamazsak en uzaÄŸa kim taÅŸ atacak diye yarışırdık. Ayak topunu bile iki taşı kale direÄŸi yaparak ortasında kocaman bir taÅŸ bulunan Kuyunun Alanında oynadık. Çukurdaki taÅŸlı tarlada Fersinli arkadaÅŸlarla köyler arası maçlar yaparken tirübin mi vardı; seyirciler taÅŸların başına oturarak izlemiÅŸti bizi.

Analarımız, babalarımız suyu taÅŸ oluktan içer; ekmeÄŸini hep taÅŸtan çıkarır. BuÄŸdaylarımız, TaÅŸharman’da, Kayaltı’nda, TaÅŸardı’nda yetiÅŸir. Eskiden unumuzu ÇataltaÅŸ’tan geçerek ırmaktaki taÅŸ deÄŸirmende öÄŸütürdük. Bu yüzden ekmeÄŸimizin, bulgurumuzun içinden diÅŸimize hep taÅŸ gelirdi.

Eskiden evlerimiz taÅŸ duvarla örülür, damların üstündeki yongalar rüzgardan uçmasın diye üzerleri taÅŸlarla bastırılırdı. Üç yüz sene önce TaÅŸharman'da oturan atalarımız, Tarsus'a çekip gitmiÅŸler. GitmiÅŸler ama TaÅŸharman'ı terk edip orada da TaÅŸkuyu'ya yerleÅŸmiÅŸler.

Bu taÅŸlı dünyanın taÅŸ gibi saÄŸlam karakterli insanları; TaÅŸ ÇeÅŸme’den su içer, Kalkan TaÅŸ’ı, Tıngıravık TaÅŸ’ı, TaÅŸlıca’yı dolaşır, Teke Taşı’nda, Arı Taşı’nda, Tuz Taşı’nda keçi otlatır.

Dedem, namazlarını GoramÅŸadaki taÅŸ obanın önünde bir seccade gibi uzanan “Namaz Taşında” kılardı. Babam ya yollara taÅŸ döÅŸer, ya da yollarda gördüÄŸü taÅŸları temizlerdi. Köyün DonkiÅŸot'u Kara Osman ise taÅŸların arasından yeni yollar açma hastasıydı.

Bizim buralarda birine iyilik dilekleri söylenirken, mallar ve canlar için esenlik dilerken; “Ayağına taÅŸ deÄŸmesin.” denir. Birisi kötü bir ÅŸey yaptığında; “Uuuyyy, başımıza taÅŸ yaÄŸacak…” diyerek endiÅŸelenir; çaresizliklerimizde “BaÄŸrımıza taÅŸ basarız.”

Dedim ya Ahmetlerli misin, demektir ki senin de kaderin bütün Toroslar gibi taÅŸtan yazılmıştır. Ä°ÅŸte saÄŸlam karakterli “taÅŸ gibi” erkeklerin, “taÅŸ gibi” kadınların yetiÅŸtiÄŸi bu taÅŸlarla dolu küçük dünyamızda bazen böbreklerimiz bile taÅŸ yapıyor.

Hiçbirinizin içinde taÅŸ olmasın tabi! Ama dışımızdaki taÅŸları sevmekten de vaz geçemeyiz ki... Çünkü biz taÅŸlarla çevrili bir dünyanın çocuklarıyız. Ahmetler’in taşını toprağını zaten bu yüzden sevmiyor muyuz?

Eğer sizin de kaderiniz taştan yazılsaydı taşları siz de severdiniz...

***

Not: Daha önce ahmetler.net'te de yayımlanmış olan bu yazı, en çok okunan yazılardan biri olmuÅŸtu.

Yazıyı çok sevdiÄŸim bir “taÅŸ” türküsüyle bitiriyorum:.

"Kalenin dibinde bir taş olaydım,
Gelene geçene yoldaÅŸ olaydım."

Tıklayın, dinleyin.

https://www.youtube.com/watch?v=fUH5BmnfXm